.

W piękny słoneczny dzień, 18 sierpnia w Olszynach (gm. Rzepiennik Strzyżewski, pow. Tarnów), odbyła się uroczystość z okazji 75 rocznicy zestrzelenia Liberatora z polską załogą, lecącego z pomocą dla Powstania Warszawskiego. Śmierć poniosło 7 polskich lotników: kpt. pilot Zygmunt Pluta, sierżant pilot Brunon Malejka, por. nawigator Tadeusz Jencka, kapral radiooperator Józef Dudziak, plut. bombard. Bernard Wichrowski, plut. mech. Jan Marecki i plut. strz. Jan Florkowski.

Uroczystość rozpoczęła się mszą św. w intencji poległych lotników, w kościele w Olszynach. Homilię wygłosił ks. proboszcz Dariusz Nawalaniec. Po mszy licznie zebrani mieszkańcy Olszyn udali się pod pomnik. Podczas przemarszu przygrywała młodzieżowa orkiestra dęta OSP z Rzepiennika Strzyżewskiego. Po odegraniu hymnu państwowego odbył się Apel Poległych prowadzony przez płk pil. Stanisława Wojdyłę. Następnie młodzież przedstawiła program słowno – muzyczny. Wzruszającym momentem było wykonanie 7 przelotów samolotu Jak-12 M pilotowanych przez lotników z Aeroklubu Podhalańskiego w Łososinie Dolnej. Zrzucona wiązanka kwiatów, złożona została pod pomnikiem.

Potem głos zabrał wójt gminy Rzepiennik Pan Marek Karaś a po nim Przewodniczący Społecznego Komitetu Uroczystości Pan Aleksander Gucwa, który powiedział m.in. ,,w 75 rocznicę wybuchu powstania warszawskiego i śmierci dwóch polskich załóg Liberatora z Olszyn i Halifxa z Banicy trzeba stawać na baczność przed weteranami, którzy w tamtym czasie zdawali egzamin z miłości do ojczyzny i zdali go w sposób heroiczny. Chwała bohaterom ! Chwała niezłomnym obrońcom wolności i godności polskiego narodu"

Następnie złożono wiązanki kwiatów pod pomnikiem lotników. Piękną wiązankę kwiatów złożył w imieniu Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii Jack Orchel, syn polskiego lotnika na Zachodzie Eugeniusza Orchela, pochodzącego z Gorlic. W uroczystości wzięły udział rodziny poległych lotników: Pani Elżbieta i Piotr Van de Ven z Holandii (rodzina bombardiera Bernarda Wichrowskiego) oraz Piotr, Edyta i Wojciech Malejkowie z Rzepina w województwie lubuskim.

W bibliotece OSP otwarta została wystawa poświęcona załodze Liberatora, gdzie podczas poczęstunku przy ,,małej czarnej", Prezes KO SSLW RP Stanisław Wojdyła wręczył rodzinie Van de Ven i Wójtowi książki ,,100 lat lotnictwa wojskowego w Małopolsce 1918 - 2018".

Galeria zdjęć Aleksandra Gucwy - TUTAJ

.

.     . 

W niedzielę, 4 sierpnia 2019 r. w Lipnicy Wielkiej w gminie Korzenna odbyła się uroczystość upamiętniająca 75 rocznicę zestrzelenia samolotu Halifax JP 162 oraz wybuchu Powstania Warszawskiego. Wydarzenie rozpoczęło się mszą św. w intencji Ojczyzny, poległych lotników i bohaterów Powstania Warszawskiego. Dalsza część uroczystości rozpoczęła się w strugach deszczu przy pomniku lotników alianckich i w nowo odremontowanym dworze. Odegrano hymn RP, Wielkiej Brytanii i Kanady. Wójt gminy Korzenna Leszek Skowron powitał zaproszonych gości i  wygłosił okolicznościowe przemówienie. Następnie głos zabrała Rosemary Edmeans - córka stg Johna Fredericka Cairneya Rea, jednego z poległych członków załogi samolotu zestrzelonego przez Niemców oraz poseł Andrzej Czerwiński były prezydent Nowego Sącza.

Już przy bardzo ładnej pogodzie odczytano apel poległych i złożono kwiaty przy pomniku lotników.  W tym czasie na niebie ukazał się samolot, który dla licznie zgromadzonych dzieci zrzucił cukierki. W sali dworu odbyła się prelekcja na temat zestrzelenia Halifaxa JP 162 a następnie odbył się wspaniały koncert Kwartetu Smyczkowego ,,Beskid”. Następnie Rosemary Edmeans wręczyła kilku osobom  album swojego autorstwa z okazji 75 rocznicy zestrzelenia załogi Halifaxa. Rosemary otrzymała od wójta regionalne pamiątki a od płk pil. Stanisława Wojdyły medal 100 lecia powstania Lotnictwa Polskiego.

Nieco historii...

W miejscowości Niecew w pobliżu Lipnicy Wielkiej i Wojnarowej w gminie Korzenna, pow. Nowy Sącz, 5 sierpnia 1944 r. zestrzelony został brytyjski samolot Halifax FS-S (JP-162) z 148 Dywizjonu Specjalnego Przeznaczenia, który bazował na lotnisku w Brindisi - Włochy. Powracający wówczas po dokonaniu zrzutu w okolicy Miechowa dla żołnierzy AK samolot został zestrzelony przez niemieckie myśliwce. Pilot James Girvan McCall i dwóch strzelców pokł. załogi: sgt Clifford Aspinall i sgt John Frederick Cairney Rea zginęło, czterech pozostałych - F/O Phillip James Anderson (RCAF), Sgt Robert Orlando Peterson (RCAF), Sgt Alan Jolly i Sgt Walter Charles Underwood – zdołało wyskoczyć z samolotu na spadochronach i dzięki pomocy mieszkańców oraz partyzantów zdołało się uratować. W 1945 r. wrócili do Wielkiej Brytanii. Pomnik lotników został wybudowany w 2018 r. obok dworu w Lipnicy Wielkiej.

Zdjęcia Aleksandra Gucwy - TUTAJ

.

W niedzielę 14 lipca na Dzielcu w Słopnicach, po raz kolejny uczciliśmy rocznicę udanego zrzutu, w tym roku 75, który odbył się na lądowisku „Sójka 401” w nocy z 9 na 10 lipca 1944 r. Tegoroczna inscenizacja rozpoczęła się od złożenia hołdu partyzantom 1 PSP AK oraz lotnikom alianckim poległym w trakcie misji dostarczania zaopatrzenia. Trębacz odegrał „Ciszę”, oraz „Śpij kolego„ a przedstawiciele władz samorządowych, instytucji oraz organizacji złożyli kwiaty pod tablicą pamięci. Następnie, jeszcze w słońcu, Przemysław Bukowiec przedstawił historię zrzutowiska, po czym nastąpił pierwszy pokaz medycyny pola walki. Przenosił nas do roku 1945 i walk 1 Armii Wojska Polskiego z Niemcami w ostatnim etapie wojny. Choć było to wojsko tworzone w głębi ZSRR przez komunistów, mające służyć ich celom politycznym, to dla wielu Polaków była to jedyna droga do opuszczenia „nieludzkiej ziemi” i wzięcia udziału w boju z Niemcami. Przy coraz gęstszych kroplach deszczu rekonstruktorzy z GRH „18 Kołobrzeski” pokazali, jak wyglądało ściągnięcie z pola walki i udzielenie pierwszej pomocy rannemu żołnierzowi.

Pogoda nie pozwoliła na pełną realizację zakładanego planu przelotów i skoków spadochronowych. Na chwilę jednak przejaśniało zachmurzone niebo nad Dzielcem. Rekonstruktorzy ustawili przepisową „strzałę”, a ponad nimi przy komentarzu Leszka Mańkowskiego, kilkakrotnie przeleciał wiatrakowiec Auto GYRO Calidus (instr. pil. Grzegorz Wysocki) w asyście samolotu TECNAM P92 (pil. Arkadiusz Wiśniewski), dając przy tym popis kunsztu pilotażu, ponieważ oba statki powietrzne musiały się dosłownie przebijać przez trudne warunki atmosferyczne, aby dotrzeć nad Dzielec.

Po przelotach nastąpiła prezentacja zasobnika, wzorowanego na tych, które były wykorzystane w czasie alianckich zrzutów. Jak co roku była też słodka niespodzianka dla najmłodszych widzów, choć tym razem nie poleciała z nieba, ale roznoszona była przez urocze sanitariuszki, w których rolę wcieliły się dziewczęta z Klubu Historycznego im. AK ze Słopnic. Następnie nastąpił powrót do medycyny pola walki, ale już współczesnej. Członkowie Ranger Survival Club przedstawili pokaz udzielania pomocy rannemu żołnierzowi zgodnie z najnowszymi procedurami obowiązującymi w krajach NATO.

Przez cały ten czas życiem tętniła druga strona zrzutowiska, gdzie rozstawione były stanowiska organizatorów, partnerów i zaproszonych gości. Członkowie SRH 1 PSP AK oraz GRH „18 Kołobrzeski” prezentowali broń używaną przez partyzantów AK i berlingowców, przykłady uzbrojenia z epoki można też było obejrzeć pod namiotem Muzeum Armii Krajowej. Nieustannie oblegane przez dzieci było stanowisko Oddziału IPN w Krakowie, na którym można było zagrać w wielkoformatową grę planszową „Dywizjon 303”, w zależności od przyjętej roli atakując bądź broniąc wojennego Londynu. Całości dopełniały dwa namioty Wojska Polskiego, prezentujące wyposażenie 8. Bazy Lotnictwa Transportowego z Krakowa-Balic oraz Jednostki Wojskowej „Nil”.

.

.

.

W Krakowie jest kilka miejsc upamiętniających bohaterstwo lotników. Lecz pomnik w dzielnicy Prokocim jest szczególny. Dlaczego? Ponieważ dotyczy małej społeczności, która przed wojną była wsią. Czyli stosunkowo małym zbiorem ludzi, z którego jednak wywiodło się niespotykanie dużo żołnierzy lotnictwa. Pilotów, mechaników, czyli lotników ! 16 z nich zapłaciło cenę najwyższą. Zginęli ! Im właśnie poświęcony jest pomnik postawiony przez miejscową społeczność na obrzeżach Parku Jerzmanowskich. Pod tym pomnikiem, z inicjatywy miejscowych organizacji społecznych, w maju każdego roku, składamy kwiaty. W uroczystości poprzedzonej mszą świętą za Lotników z Prokocimia biorą udział poczty sztandarowe i lotnicy – seniorzy z Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa oraz Krakowskiego Oddziału Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP.

W tym roku postanowiliśmy, że udział w ceremonii weźmie komponent lotniczy, czyli zrzucimy z samolotu wiązankę kwiatów. Niestety, okazało się w praktyce, że wlot do przestrzeni „R” i wykonanie przelotu nad pomnikiem na wysokości 100 metrów nie jest możliwe.  Jednak jako ludzie lotnictwa uznaliśmy, ze kwiaty muszą przylecieć. I dokonaliśmy tego przy pomocy naszych przyjaciół – modelarzy z Aeroklubu Krakowskiego. Bukiet biało czerwonych kwiatów przyleciał niesiony przez sześciowirnikowego drona, pilotowanego przez Wojciecha Bochniaka. Była to prawdopodobnie pierwsza taka operacja w Polsce. Dron precyzyjnie zrzucił kwiaty przed pomnik skąd prezes KKSL przeniósł je na cokół. To wszystko odbywało się w takt Marsza 308 Dywizjonu. Odegrano Marsz Lotników po którym zabrali głos przedstawiciele stowarzyszeń i samorządu. Następnie delegacje złożyły wiązanki kwiatów i wieńce. Cała uroczystość zakończyła się pokazem lotów modeli akrobacyjnych na płycie stadionu Klubu Kolejarz. Gwiazdą pokazu był młody, ale świetnie zapowiadający się modelarz Aleksander Rodak.

L. Mańkowski

Muzeum Sił Powietrznych w Dęblinie zaprasza na drugie spotkanie z cyklu "GENERALNIE O LOTNICTWIE". Gościem będzie generał dywizji pilot Franciszek Macioła. Spotkanie odbędzie się we wtorek 28 maja 2019 r o godzinie 11.00.

Gen. dyw. pil Franciszek Macioła urodził się 10 stycznia 1944 r. w Chorzowie . W 1960 r. po ukończeniu liceum rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej. Przerwał je jednak zafascynowany lotnictwem, Następnie odbył podstawowe szkolenie lotnicze w Ostrowie Wielkopolskim i w 1965 r. został przyjęty do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie. Ukończył ją w 1967 r. jako prymus i w stopniu podporucznika pilota rozpoczął służbę w powietrzu w charakterze pilota instruktora w 58 Pułku Szkolno-Bojowym w Dęblinie. Zwrócił na siebie uwagę umiejętnościami pilotażowymi, pedagogicznymi i wychowawczymi , a także zdobył szacunek wśród podchorążych. Osiągnął wówczas nalot osobisty 690 godzin. Nagrodą za dobre wyniki i uratowanie samolotu w skomplikowanej sytuacji w locie było wysłanie go w 1971 r. na studia do Wojskowej Akademii Lotniczej w Monino (ZSRR), którą ukończył z wyróżnieniem. Po powrocie do kraju w 1976 r. został szefem sztabu w 38 Pułku Szkolno-Bojowym w Modlinie z prawem do wykonywania lotów a następnie zastępcą dowódcy pułku do spraw liniowych. W lutym 1980 r. powierzono mu obowiązki dowódcy 60 Lotniczego Pułku Szkolnego w Radomiu. Mocno zaangażowany w procesie szkolenia instruktorów i podchorążych, przekroczył nalot osobisty 1000 godzin. Jego pułk został wyróżniony w rozkazie szkoleniowym MON. W maju 1982 r. ponownie przeniesiony do 38 Pułku, wyprowadził jednostkę na czołowe miejsce w szkolnictwie lotniczym. Doskonałe rezultaty szkolenia i dyscypliny stały się podstawa powierzenia mu obowiązków zastępcy do spraw liniowych dowódcy 2 Brandenburskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. W 1984 r. rozpoczął studia w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie, które ukończył z wyróżnieniem (tak jak w Akademii Lotniczej w Monino) w 1986 roku. W okresie studiów, w 1985 awansował na stopień pułkownika. Od 1986 do 1988 był zastępcą szefa sztabu Wojsk Lotniczych w Poznaniu, potem dowódca 4 Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku (w 1989 dywizja otrzymała tytuł „Przodującego Związku Taktycznego w WP” i wyróżnienie w rozkazie MON). W maju 1990 został przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego mianowany generałem brygady. Od 1 lipca 1990 był dowódcą 4 Korpusu Lotniczego w Poznaniu. W sierpniu 1994 r. podpisał porozumienie o współpracy pomiędzy 4 Korpusem Lotniczym a 3 Dywizją Luftwaffe. W dniu 11 listopada 1996 awansowany na stopień generała dywizji. Po rozwiązaniu 4 Korpusu Lotniczego będąc w rezerwie kadrowej wykonywał obowiązki m.in. w Sztabie Generalnym WP, w styczniu 2004 r. przeniesiony w stan spoczynku. Pilot wojskowy 1 klasy z nalotem ogólnym około 2250 godzin. Od 2009 roku pełni funkcję prezesa Zarządu Głównego Stowarzyszenia Seniorów Lotnictwa Wojskowego RP. Odznaczenia: Krzyż Oficerski (1993) i Kawalerski (1988) Orderu Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi (1978), Srebrny Krzyż Zasługi (1971) - za lądowanie w nocy na lotnisku z wyłączonym silnikiem i uratowanie samolotu SBLim-2, medale resortowe, tytuł honorowy „Zasłużony Pilot Wojskowy” - dwukrotnie, Złoty Krzyż Zasługi Dla Bundeswehry. W latach 1980 -1982 prezes WKS „Czarni” Radom a następnie w latach 1990 -1998 prezes WKS „Grunwald” Poznań. W latach 1998-2002 członek Rady Miasta Poznania.