W dniu 21 lutego, po wyczerpującej chorobie, odszedł na wieczną służbę Major Piotr Astramowicz, Członek Oddziału Krakowskiego, Wspaniały Żołnierz i  Człowiek, Najlepszy Przyjaciel. Ceremonia pogrzebowa, z udziałem Kompanii honorowej 8. Bazy Lotnictwa Transportowego z Balic, odbyła się w dniu 26 lutego w Zabierzowie. Mszę św. koncelebrowali ks. mgr Krzysztof Burdak - proboszcz Parafii św. Franciszka z Asyżu oraz ks. kapelan ppor. Marek Okoń. Przebieg kariery wojskowej Zmarłego przedstawił Szef Sztabu 8 BLTr  ppłk mgr inż. Marek Majocha. Wzruszającą mowę pożegnalną nad trumną Piotra Astramowicza, w imieniu przyjaciół i Oddziału Krakowskiego wygłosił płk. Piotr Biliński. W ostatnią drogę odprowadziło Piotra liczne grono Rodziny, znajomych,  przyjaciół i współtowarzyszy służby.

Major Piotr ASTRAMOWICZ urodził się 24.03.1940 r. w Wołowikach w powiecie Oszmiana należącym do obszaru Kresów Wschodnich II Rzeczypospolitej. Po zakończeniu II wojny światowej obszar ten został przyłączony do ZSSR w wyniku, czego jego rodzina znalazła się poza granicami powojennej Polski. W 1956 roku, w wyniku tzw. repatriacji, został on wraz z matką i dwójką rodzeństwa przesiedlony do Lidzbarka Warmińskiego. W tym czasie jego ojciec Jan Astramowicz przebywał w obozie pracy na Syberii skazany przez komunistyczny rząd Związku Radzieckiego za działalność w strukturach Armii Krajowej. 

Po osiedleniu się na terenie powojennej Polski Piotr Astramowicz rozpoczął naukę w szkole podstawowej. Ze względu na trudną sytuację materialną rodziny, która zmuszona była pozostawić cały majątek na terenie Związku Radzieckiego, odbywał naukę szkolną w trybie wieczorowym wykonując jednocześnie pracę zarobkową w charakterze pracownika młodocianego. Po uzyskaniu świadectwa szkoły podstawowej w 1956 roku, kontynuował naukę w Technikum Rybackim w Giżycku gdzie uzyskał tytuł technika rybaka. Lata szkolne zaowocowały rozwojem pierwszej z jego pasji, żeglarstwa. Rejsy po jeziorach mazurskich organizowane przez szkołę w okresach wakacyjnych zapoczątkowały rozwój zainteresowań, które aktywnie rozwijał do ostatnich dni w zdrowiu. Jako uczeń technikum rozpoczął również swoją sportową przygodę z boksem w klubie sportowym Oleśniczanka.

Kariera wojskowa Piotra Astramowicza rozpoczęła się w 1961 r. w Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lotniczych w Oleśnicy. Jako podchorąży, Piotr Astramowicz reprezentował barwy swojej szkoły w drużynie bokserskiej, biorąc udział w zawodach krajowej ligi w boksie. Za godną postawę i uzyskane w barwach szkoły wyniki otrzymał od Komendanta Technicznej Oficerskiej Szkole Wojsk Lotniczych list gratulacyjny oraz pochwałę z wpisaniem do akt.  Studia oficerskie Piotr Astramowicz ukończył w 1964 roku i jako podporucznik został skierowany do 29. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Ornecie, działającego w składzie 4. Pomorskiej Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego w Malborku. Pierwszą pełnioną funkcją było stanowisko dowódcy grupy energetycznej Komendy Obsługi Lotniska. W czasie służby w swojej pierwszej jednostce otrzymał również pierwszy awans do stopnia porucznika.

Po rozformowaniu 29. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego Piotr Astramowicz otrzymał przydział do 9. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Debrznie wykonując obowiązki dowódcy grupy energetycznej. W tej jednostce uzyskał awans do stopnia kapitana w 1971 roku, obejmując jednocześnie stanowisko Komendanta Obsługi Lotniska. Stanowisko to było niezwykle odpowiedzialne i wiązało się z odpowiedzialnością za całość zagadnień związanych z utrzymaniem gotowości infrastruktury lotniskowej do wykonywania zadań operacyjnych przez stacjonujące tam samoloty typu MiG-21. Pełniąc swoje obowiązki major Astramowicz dał się poznać, jako znakomity dowódca cieszący się szacunkiem wśród żołnierzy i kadry dowódczej swojej jednostki. Za swoją postawę otrzymał przyznaną przez Dowództwo Lotnictwa Operacyjnego odznakę Wzorowy Dowódca. Piotr Astramowicz wyróżniał się również dużą ilością inicjatyw dotyczących rozbudowy i usprawnienia infrastruktury lotniskowej. Jego działania wiązały się dodatkowo z ogromną energią i determinacją, która zawsze owocowała skuteczną realizacją zamierzonych działań. Wyróżniająca się postawa w zakresie rozbudowy inżynieryjnej lotniska i usprawnianiu infrastruktury lotniska mającej zasadniczy wpływ na bezpieczeństwo lotów została dostrzeżona przez przełożonych, którzy wystosowali wniosek o przyznanie Piotrowi Astramowiczowi odznaczenia państwowego. W 1978 roku otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. W tym samym roku został również awansowany do stopnia majora. W maju 1979 roku na własną prośbę został wyznaczony na stanowisko Komendanta Lotniska w 13. Pułku Lotnictwa Transportowego w Krakowie – Balicach. Również w tej jednostce major Astramowicz zyskał uznanie swoich kolegów i szacunek podwładnych. Jego energiczne działania skutkowały znaczącym podniesieniem, jakości infrastruktury lotniska oraz całym szeregiem wniosków racjonalizatorskich. Należy zaznaczyć, że wnioski te miały zawsze znaczenie praktyczne, przez co spotykały się zawsze z przychylnym przyjęciem przełożonych. Większość wniosków została wdrożona do realizacji nie tylko w 13. Pułku Lotnictwa Transportowego, ale również w innych jednostkach Wojsk Lotniczych.

Za swoją działalność w strukturach 13. pułku major Piotr Astramowicz został wyróżniony listem gratulacyjnym Dowództwa Wojsk Lotniczych. W opinii jego przełożonych, dla majora Astramowicza nie było zadań niemożliwych do wykonania. Można uznać, że była to dewiza całokształtu jego służby w siłach zbrojnych, w trakcie, których otrzymał większość odznaczeń resortowych, wśród których najcenniejszymi są Złoty Krzyż Zasługi oraz Krzyż Kawalerski. Major Piotr Astramowicz został przeniesiony do rezerwy w 1993 roku.

Cześć Jego Pamięci !